برخی مورخین نیز سابقه تاریخی برنج ایرانی را به اواخر دوره ساسانیان نسبت می دهند و عده ای از تاریخ نگاران عقیده دارند که برای اولین بار برنج در دوران سلطنت انوشیروان به عنوان هدیه ای از هندوستان به ایران آورده می شود. هدیه ای که با استقبال حاکمان وقت و البته ذائقه مردم همراه شد و از آن روز تا کنون به عنوان جزئی از سفره ایرانیان شناخته می شود.
برنج ايراني از زمان تسلط اعراب به ايران، رونق گرفته است، با توجه به سندهاي مکتوب، کشت برنج درايران به دوره ساسانيان بازمي گردد.
در ايران ۳۰ تا ۴۰ سال گذشته ، برنج در بين افراد کم درآمد، به عنوان غذايي مجلسي محسوب و در ميهماني ها و عيدها مصرف ميشد. اما امروزه با تغيير فرهنگ غذايي، برنج نقشي مهم درتأمين غذاي مردم کشور داشته وبه غذايي همگاني و ملي تبديل شده است
مشخصات زراعی برنج ایرانی
برنج گیاهی یک ساله، علفی و ساقه آن همانند گندم بند بند و توخالی و دارای ۸ تا ۱۲ گره در طول ساقه می باشد. در ایران تولید برنج به دو شیوه کشت نشایی و کشت مستقیم صورت می پذیرد
:
روش اول در تمامی استان هایی که در آن سال آبی مجاز به کشت برنج هستند انجام می شود. اما روش دوم تنها در استان های جنوبی ایران مخصوصا خوزستان رواج دارد. شیوه انجام کار بدین نحو است که پس از دوره اولیه رشد گیاه، هنگامی که اندازه نشاء به ۲۵ سانتیمتر رسید، آن را به زمین اصلی منتقل می کنند و گیاه ادامه رشد خود را در مکان جدید ادامه می دهد.
